Πρόγραμμα Ερμηνίες Ξένων και Ελλήνων Τραγουδιστών - Αφιερώματα
10.00 Ο Γιάννης Πουλόπουλος τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη.
11.00 Φεγγάρι, μάγια μού 'κανες. Ο Μανώλης Μητσιάς ερμηνεύει 14 Ζειμπέκικα του Μίκη Θεοδωράκη.
Ο Μανώλης Μητσιάς, στον δίσκο «Φεγγάρι, μάγια μου 'κάνες», ερμηνεύει δεκατέσσερα σπουδαία δημιουργήματα του Θεοδωράκη, όλα στο ρυθμό του «χορού των χορών», το ζεϊμπέκικο. Η φωνή του μας ταξιδεύει σε στίχους του Τάσου Λειβαδίτη («Σαββατόβραδο», «Βρέχει στη φτωχογειτονιά»), του Γιάννη Ρίτσου («Μέρα Μαγιού μου μίσεψες»), του Ερρίκου Θαλασσινού («Φεγγάρι, μάγια μου 'κανες»), των Χρήστου Κολοκοτρώνη, Δημήτρη Χριστοδούλου και Μιχάλη Κακογιάννη αλλά και σε στίχους του Μίκη Θεοδωράκη. Κάθε τραγούδι μια ιστορία, η οποία σημάδεψε τις χαρές, τις λύπες και τις ελπίδες μιας ολόκληρης γενιάς μέσα από τις σπουδαίες ερμηνείες του παρελθόντος. Ο Μανώλης Μητσιάς προτείνει τη σημερινή προσέγγιση αυτού του διαχρονικού ρεπερτορίου, με συνοδοιπόρους το μαέστρο και ενορχηστρωτή Γιώργο Παγιάτη, καθώς και κορυφαίους μουσικούς.
12.00 Άγνωστα δισκάκια 45 στροφών από την Music-Box
Κονσέρτα
14.00 Sinfonietta for Flute, Piano and String Orchestra. Soloist: Ðive Franetović-Kušelj, Flute Croatia & Dino Mastroyiannis, Piano Greece.The Dubrovnik Symphony Orchestra conducted by Nicholas Milton Australia. Live recording at the Rector's Palace "Atrium" - 07.10.200415.00 Οιδίπους Τύραννος. Ωδή για ορχήστρα εγχόρδων.1947-1958. Ηχογράφηση: Με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό την διεύθυνση του Ηλία Βουδούρη από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 2005. I Andante sostenuto, II Poco meno, III Tempo Primo, IV Poco a poco piu mosso, V Piu animato, VI Tempo primo ma poco piu mosso.
Κύκλοι Τραγουδιών
19.00 Ένας όμηρος. Σουίτα για φωνή και ορχήστρα από το δραματικό έργο The Hostage. Ποίηση Brendan Behan, μετάφραση Βασίλη Ρώτα. Σύνθεση 1961 Παρίσι. Ερμηνεία και Διεύθυνση ορχήστρας Μίκης Θεοδωράκης. Ηχογράφηση 1962.
20.00 Μπαλάντες σε ποίηση Μανόλη Αναγνωστάκη. Σύνθεση 1973 '74. Παρίσι. Ηχογράφηση: 1975 Αθήνα. Ερμηνεύουν: Μαργαρίτα Ζορμπαλά, Πέτρος Πανδής. Μπουζούκι: Χρήστος Νικολόπουλος, Θανάσης Πολυκανδριώτης. Πιάνο, Ενορχήστρωση Γιάννης Διδίλης.
21.00 Για τον Αλέκο Παναγούλη. Τα τραγούδια του αγώνα. 1969 '70 Βραχάτι, Ζάτουνα, Στρατόπεδο Ωρωπού & Λονδίνο. Ηχογράφηση: 1971 Λονδίνο, Ερμηνεύουν: Μίκης Θεοδωράκης, Γιώργος Νταλάρας. Μαρία Φαραντούρη, Μαρία Δημητριάδη, Λάκης Καραλής.
Συμφωνικά Ορατόρια
22.00 Canto Olympico. Συμφωνική ορατοριακή σουίτα σε επτά μέρη με τη συμμετοχή τριών σολίστ: ενός τενόρου, ενός μπάσου και ενός πιανίστα. Σε ποίηση Δήμητρας Μαντά & Μίκη Θεοδωράκη. Έτος σύνθεσης: 1990.91. Ηχογράφηση: Βαγγέλης Χατζησίμος, Φραγκίσκος Βουτσίνος, Έλενα Μουζάλα Πιάνο, Συμφωνική Ορχήστρα και Χορωδία της ΕΡΤ υπό την διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού. Διευθυντής Χορωδίας Αντώνης Κοντογεωργίου.
Σημείωμα του συνθέτη για το έργο.
Ξεκινώντας τη σύνθεση από τις ιδέες του κ.Samaranch που περιέχονταν στο σενάριο που μου είχε δώσει, κράτησα μόνο το ιστορικό της διαδρομής των Αγώνων. Σκέφτηκα ότι το περιεχόμενο και η μορφή ενός έργου, που απευθύνεται σε εκατομμύρια φιλάθλους όλου του κόσμου, πρέπει να αντιστοιχούν σε απλές παραστάσεις, όσο γίνεται πιο κοντά προς το τραγούδι, που αποτελεί τη βάση της μουσικής παιδείας των σύγχρονων κοινωνιών.
Γι΄αυτό προτίμησα τη φόρμα σουίτα, δηλαδή επτά ανεξάρτητα μέρη και το περιεχόμενο τραγούδι με όσο γίνεται πιο ανάγλυφες και εύληπτες συμφωνικές επεξεργασίες. Δηλαδή κάτι που είχα κάνει, νομίζω με επιτυχία, λίγο πιο πριν (1987) με τον καινούριο συμφωνικό – μπαλετικό ΖΟΡΜΠΑ. Τόσο στο ένα όσο και στο άλλο έργο, η χρήση παλιών δοκιμασμένων μουσικών θεμάτων (και για να το πω πιο απλά, τραγουδιών μου) δεν θεωρείται, τουλάχιστον από μένα, επιστροφή, αλλά σαν μια έμπρακτη απόδειξη της πίστης μου στο τραγουδιστικό υλικό μου, που ανεξάρτητα από την επιτυχία που είχε στην εποχή που πρωτοπαρουσιάστηκε, πιστεύω ότι ένα μέρος του έχει διαχρονική αξία.
Έτσι το CANTO OLYMPICO, όπως τελικά αποφάσισα να το ονομάσω, είναι μια συμφωνική – ορατοριακή σουίτα σε επτά μέρη με τη συμμετοχή τριών σολίστ: ενός τενόρου, ενός μπάσου και ενός πιανίστα. Η χορωδία όπως και στο CANTO GENERAL, παίζει πρωταρχικό ρόλο. Και όταν λέμε χορωδία, εννοούμε ποιητικό κείμενο.
Από άποψη φιλοσοφίας και μορφής το CANTO OLYMPICO δεν στοχεύει απλά στην προβολή της παγκοσμιότητας του ολυμπιακού ιδεώδους, προσπαθεί να αποδώσει ό,τι διαχρονικό και αναλλοίωτο στην ψυχή του λαού που το δημιούργησε.
(Σημείωμα του συνθέτη για το έργο)
