Μέσα στο 1964 οξύνεται το Κυπριακό πρόβλημα. Ο Μίκης Θεοδωράκης θα χρειαστεί να πάει εξ φορές μέσα στο χρόνο στην Κύπρο. Οι επισκέψεις του αφορούσαν συνομιλίες με το Μακάριο, και το ΑΚΕΛ, επισκέψεις στις βομβαρδισμένες περιοχές από τους Τούρκους, συμμετοχή σε συλλαλητήρια και πορείες ειρήνης.
Ο πόλεμος του Βιετνάμ εισέρχεται στη σκληρότερη φάση του, με την άμεση εμπλοκή μάχιμων αμερικανικών δυνάμεων στο πλευρό της Σαϊγκόν.
O Μ.Θ. αποφασίζει να κατέβει στις βουλευτικές εκλογές προκειμένου να εκπροσωπηθεί η Κίνηση Νέων «Γρηγόρης Λαμπράκης» στη Βουλή.
Ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου μιλά για εκμετάλλευση του Μίκη από την Αριστερά λέγοντας πως: «η Αριστερά εσκύλευσε τον μεν Λαμπράκη νεκρόν, τον δε Θεοδωράκη ζωντανόν…»
Στη φάση αυτή ο Θεοδωράκης δίδει το προσωπικό ιδεολογικό-αγωνιστικό παρόν του μέσα από την ανάπτυξη του κινήματος νεολαίας Λαμπράκη. Έτσι ιδρύθηκε η πρώτη Λέσχη πολιτισμού στην Κοκκινιά για να ακολουθήσουν κι άλλες πενήντα στην Αθήνα και στον Πειραιά. Επακολούθησε ο εγκαινιασμός ακόμη 300 Λεσχών σε όλη την Ελλάδα. Η ταύτιση του Θεοδωράκη με την ανάπτυξη του κινήματος Λαμπράκη ανησύχησε, την ηγεσία της ΕΔΑ η οποία αντιτάχθηκε στον ευρύτερο δημοκρατικό προσανατολισμό του νέου Κινήματος. [Πετρίδης σελ.77]
3/02: Μεγάλη προεκλογική συγκέντρωση της ΕΔΑ στο θέατρο Παπαϊωάννου, όπου οι διανοούμενοι υποψήφιοι της ΕΔΑ Ρίτσος, Καρούζος, Θεοδωράκης και Μποστ, κάλεσαν τον πνευματικό κόσμο και τους Αθηναίους και Πειραιώτες και τους ανέπτυξαν τις θέσεις του κόμματος γύρω από την πνευματική πολιτική του. Το θέατρο ήταν κατάμεστο από νωρίς. Πλατεία, εξώστες, ο κόσμος κρέμεται σαν τσαμπιά. Η νεολαία πάντοτε και πανταχού παρούσα. Εκείνη δίνει τον παλμό, τα συνθήματα, το κέφι, τη χαρά… Τελευταίος μίλησε ο Μ. Θεοδωράκης, υποψήφιος βουλευτής της Β’ περιφέρειας Πειραιά, ο οποίος αναφέρθηκε ιδιαίτερα στις απόψεις της ΕΔΑ για το εκπολιτιστικό κίνημα και για τον ιδιαίτερο ρόλο της νεολαίας σ’ αυτό. Και έκλεισε την ομιλία του με τούτα τα λόγια: «Η θέση του κάθε τίμιου, ζωντανού, πρωτοπόρου, θαρραλέου πνευματικού ανθρώπου, σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες για το μέλλον του λαού μας, είναι μέσα στα χαρακώματα τα δικά μας, της ΕΔΑ. Και όχι μέσα στα χαρακώματα των αντιπάλων μας, ακόμη και αυτών πού για την ώρα καλούνται να παίξουν έναν θετικό – δημοκρατικό ρόλο.
Τους πέντε στόχους για την εκπολιτιστική Αναγέννηση τους κήρυξαν πριν λίγες εβδομάδες οι Λαμπράκηδες και είναι:
1) Ο Αναλφαβητισμός.
2) Το Λαϊκό Πανεπιστήμιο.
3) Ο μαζικός αθλητισμός.
4) Οι Λέσχες πολιτισμού και
5) Το Φεστιβάλ Νεολαίας.
Αυτούς τούς πέντε στόχους θα τους κάνουμε μέσα στη Βουλή υπόθεση εθνική. Το 1% για τον Αθλητισμό και το 5% για τον εκπολιτισμό, θα τα μεταβάλουμε σε πανελλήνιο αίτημα, όπως μεταβάλαμε σε εθνικό κίνημα το 15% για την παιδεία.»
7/02: Πεθαίνει σε ηλικία 70 ετών, ο πρώην πρωθυπουργός και συναρχηγός της «Ένωσις Κέντρου» Σοφοκλής Βενιζέλος, κατά την προεκλογική περίοδο και ενώ ταξίδευε ατμοπλοϊκώς από τα Χανιά στην Αθήνα. (γέννηση: 3/11/1894). O Μ.Θ. παρευρίσκεται στην κηδεία του στα Χανιά εκ μέρους της ΕΔΑ.
16/02: Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές πριν από τη Δικτατορία, που αποτέλεσαν θρίαμβο για την Ένωση Κέντρου και τον αρχηγό της Γεώργιο Παπανδρέου με το 52,7% των ψήφων και 180 έδρες. Ακολούθησαν ο Συνασπισμός ΕΡΕ και Κόμματος Προοδευτικών υπό τους Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη (35, 26% και 112 έδρες) και η ΕΔΑ με αρχηγό τον Ιωάννη Πασσαλίδη (11,80% και 20 έδρες). 3 έδρες κατέλαβαν ανεξάρτητοι υποψήφιοι. Η Ένωση Κέντρου κερδίζει τις εκλογές και σχηματίζει κυβέρνηση.
