Μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη για όσα συμβαίνουν στον Έβρο.

Σ΄ αυτές τις κρίσιμες ώρες, η σκέψη μου βρίσκεται στο πλευρό των παιδιών μας που υπερασπίζουν τα σύνορα της πατρίδας μας και στους γενναίους άντρες και γυναίκες του Έβρου. 

 

   Μίκης Θεοδωράκης

08.03. 2020  

8 Μαρτίου Παγκόσμια Μέρα της Γυνααίκας

Από την Άρντα Μαντικιάν έως την Edith Piaf

 

 

 14.00 Άρντα Μαντικιάν &  Edith Piaf 

Οι Ερμηνεύτριες στα τραγούδια και  την Μουσική του Μίκη Θεοδωράκη από την πρώτη Ηχογράφηση έως την Τελευταία με την Μαρία Φαραντούρη στον νέο κύκλο τραγουδιών "Οδύσσεια"  έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο.  Σήμερα με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για την γυναίκα θα αναφερθούμε σε δύο μεγάλες προσωπικότητες  της παγκόσμιας μουσικής σκηνής.

 

 

Άρντα Μαντικιάν  -  Μονωδός, Μεσόφωνος

Αρμενικής καταγωγής, γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 1/9/1924. Νέα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε φωνητική με την Ελβίρα ντε Ιντάλγκο και την Αλεξάνδρα Τριάντη. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της με σποραδικές εμφανίσεις στην Αθήνα (1942/47). Το 1948 εγκαταστάθηκε στην Αγγλία, όπου και έκανε σταδιοδρομία. Το 1950 εμφανίστηκε στην Εταιρία Όπερας της Οξφόρδης ως Διδώ [Τρώες/Les Troyens], επαναλαμβάνοντας την ερμηνεία στο Θέατρο των Ηλυσσίων Πεδίων (Παρίσι) και στο Φεστιβάλ Ολλανδίας, στη Χάγη (1952). Στην Οξφόρδη πρωταγωνίστησε στις πρώτες παγκόσμιας παρουσιάσεις των έργων Ινκόγκνιτα [Incognita] του Έγκον Βέλες (Οξφόρδη, 1951) και Το στρίψιμο της βίδας [The turn of the screw] του Μπρίτεν (1954). Το 1951 εμφανίστηκε στο Θέατρο «Γοργόνα» του Λονδίνου ως Μάγισσα [Διδώ και Αινείας/Dido and Aeneas]. Το 1953 πρωτοεμφανίστηκε στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου ως Μουζέτα [Μποέμ/La bohème]. Από το 1954 εμφανιζόταν με τον Αγγλικό Όμιλο Όπερας, ερμηνεύοντας κυρίως έργα Μπρίττεν. Εκεί τραγούδησε, μεταξύ άλλων, βυζαντινούς ύμνους, καθώς επίσης αρχαιοελληνικούς ύμνους σε μεταγραφή Τέοντορ Ράιναχ. Το 1957 ηχογράφησε τους κύκλους τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη Έρως και θάνατος και Κύκλος. Στο ρεπερτόριό της περιλαμβάνονταν ρόλοι από τις όπερες Ιδομενέας, βασιλιάς της Κρήτης [Idomeneo, re di Creta] (Ηλέκτρα) και Σαβιτρί [Savitri] του Χολστ. Υπήρξε μέλος του ΔΣ του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής» και πρόεδρος του Σωματείου «Υποτροφίες Μαρία Κάλλας», το οποίο ίδρυσε από κοινού με τον Χρήστο Λαμπράκη και τη Μαρία Κάλλας. Διετέλεσε μέλος επιτροπών διεθνών διαγωνισμών τραγουδιού. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 9/11/2009. Εμφανίστηκε άπαξ στην ΕΛΣ ως Σαντούτσα [Καβαλλερία ρουστικάνα/Cavalleria rusticana] (1964/65), ενώ διετέλεσε και μέλος του ΔΣ της (1974/80).

 

 

Η Edith Piaf μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη στο στούντιο.

Edith Piaf  

Ήταν το 1962 όταν γυρίστηκε η γαλλική ταινία ”Οι εραστές του Τερουέλ” σε σκηνοθεσία του Raymond Rouleau. Μια αρχέγονη δραματική ιστορία αγάπης που μεταφέρθηκε στο πανί με τη δυναμική του ιστορικού κινηματογραφικού μουσικού ερωτικού δράματος, βασισμένου στο μύθο των θρυλικών χαρακτήρων του Diego Marcilla και της Isabel Segura, με την ξεχωριστή ερμηνεία της περίφημης Γαλλίδας πρίμα μπαλαρίνα Ludmilla Tcherina.
Βασισμένη σε αυτή την ιστορία ο Γάλλος σκηνοθέτης γύρισε την ταινία και ζήτησε από τον Έλληνα συνθέτη να γράψει την μουσική. Ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε συμφωνική μουσική και ένα από τα θέματα που χρησιμοποίησε ήταν το μουσικό θέμα της ” Όμορφης πόλης” που είχε γράψει περίπου δυο χρόνια πριν. Έτσι,η ”Μαγική πόλη” απέκτησε γαλλικούς στίχους και κλήθηκε να την τραγουδήσει η σπουδαία Edith Piaf. Όπως κι έγινε. Το τραγούδι έγινε επιτυχία και κυκλοφόρησε σε δισκάκι 45 στροφών, με την Edith Piaf να τραγουδά στην άλλη του όψη ένα ακόμα τραγούδι του Μίκη με τίτλο “Quatorze Juillet” . Ήταν μια από τις τελευταίες ηχογραφήσεις της Edith Piaf, πριν το «σπουργιτάκι» πετάξει για πάντα μακριά μας, λίγους μήνες αργότερα (11 Οκτώβρη 1963)

 

  Γαλλίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός. Η ερμηνεία της στο σανσόν (γαλλική μπαλάντα), που αντικατόπτριζε της τραγωδίες της προσωπικής της ζωής, της χάρισε παγκόσμια φήμη. Μεγάλες της επιτυχίες, τα χιλιοτραγουδισμένα «La vie en rose» και «Non, je ne regrette rien».
 H Eντίτ Zιοβανά Γκασιόν, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στο Παρίσι στις 19 Δεκεμβρίου του 1915. Ο πατέρας της ήταν ακροβάτης δρόμου και η μητέρα της τραγουδίστρια σε καφέ. Εγκατέλειψαν αμφότεροι τη μικρή Εντίθ, η οποία μεγάλωσε με τη γιαγιά της, ιδιοκτήτρια οίκου ανοχής στη Νορμανδία.
 Σε ηλικία οκτώ ετών, η Eντίθ τυφλώθηκε από μηνιγγίτιδα, ωστόσο ξαναβρήκε το φως της τέσσερα χρόνια αργότερα. Στα εφηβικά της χρόνια, την πήρε κοντά του ο πατέρας της, που εργαζόταν ως ακροβάτης σε τσίρκο, και την έβαζε να τραγουδάει για να συμπληρώνει το «νούμερό» του. Εκεί την ανακάλυψε ένας ιδιοκτήτης καμπαρέ και της έδωσε την πρώτη της δουλειά σε νυχτερινό κέντρο. Ο ίδιος την παρότρυνε να μετονομασθεί σε «Πιάφ», που στην παρισινή αργκό σημαίνει σπουργίτι.

  Παρά την επιτυχία της, στη ζωή της δεν κυριάρχησε το ρόδινο χρώμα. Το ιατρικό ιστορικό της περιλαμβάνει τραυματισμούς σε τροχαία, κούρες αποτοξίνωσης, επτά εγχειρήσεις και μια απόπειρα αυτοκτονίας. Άρρωστη και καταβεβλημένη, η Εντίθ Πιάφ έφυγε από τη ζωή στις 10 Οκτωβρίου 1963, προτού καν συμπληρώσει τα 48 της χρόνια.

  Η Πιάφ έγραψε η ίδια ορισμένα από τα τραγούδια της («La vie en rose»), ερμήνευσε όμως και τραγούδια των Ρεμόν Ασό («Mon Legionnaire»), Μισέλ Εμέρ («L’ Accordeoniste»), Ανρί Κοντέ (Padam-padam), Ζορζ Μουστακί («Mylord»), Σαρλ Ντιμόν («Non, je ne regrette rien»), Μαργκερίτ Μονό («L’ Hymne a l’ amour», «Milord» σε στίχους Ζορζ Μουστακί), Λεό Φερέ («Les amants de Paris»).

 

14.00 Άρντα Μαντικιάν & Edith Piaf

15.00 Η Τζένη Καρέζη ερμηνεύει Μίκη Θεοδωράκη.

16.00 Η Ειρήνη Παππά ερμηνεύει Μίκη Θεοδωράκη.

17.00 Η Αγνή Μπάλτσα ερμηνεύει Μίκη Θεοδωράκη.

18.00 Η Maria Del Mar Bonet ερμηνεύει Μίκη Θεοδωράκη.

19.00 Στους δρόμους του Μίκη Η Καλλιόπη Βέττα ερμηνεύει Θεοδωράκη.

20.00 Η Μπέττυ Χαρλάυτη στον Κόσμο του Μίκη Θεοδωράκη.

21.00 Μαρία Φαραντούρη και Γιάννης Βακαρέλης.