«Ενθαδε κειται αθάνατος νεκρός , που τα έδωσε όλα στη ζωή και ο χάρος δε βρήκε τίποτε να του πάρει».
Αυτές οι λέξεις ταιριάζουν πάνω στη πλάκα του τάφου σου . Μα εσυ αναπάντεχος και απρόβλεπτος όπως πάντα , δε τα παρατάς ποτε. Βάλθηκες ν ´αποδείξεις , ότι δε τα έδωσες όλα. Χρωστάς ακόμη σε τούτο το λαό και ξεπληρώνεις το χρέος σου με το θάνατο σου. Υποχρέωσες τη σπορά των βασανιστών σου να υποκλιθεί στο μεγαλείο σου και πήραν τα όνειρα μια γεύση από εκδίκηση. Εμείς οι φίλοι σου , οι σύντροφοι σου και μαζί όλοι της γης οι θλιμμένοι , επιτέλους μπορούμε να κλαίμε και να ξαλαφρώσουμε.
Να κλαίμε και να ξεπλένουμε με τα δάκρυα την ψυχή μας από τη μαυρίλα για ολα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και στο κόσμο όλο . Ένας ολόκληρος λαός σε συλλογική κατάθλιψη με έναν κόμπο στο λαιμό , ένα βάρος στο στήθος , που δεν μπορούσε να εκτονωθεί , παρά μόνο να έχει οργανικές αντιδράσεις ναυτίας από την αηδία. Ξαφνικά στο άκουσμα του φευγιού σου απελευθερώθηκαν ολα τα φυλακισμένα στη ψυχή μας δάκρυα. Έκαψαν τα μάγουλα μας και δεν λένε να στερέψουν .
Μας γαλήνεψες ΜΙΚΗ , γιατί ξαναβάλες στη ζωή μας τη μουσική , αλλά και το Ρίτσο , τον Ελυτη , τον Σεφερη ,τον Γκάτσο , τον Λειβαδιτη , τον Καμπανέλλη , τον Αναγνωστάκη. Εκστασιασθήκαμε πάλι με το Άξιον Εστί, τον Επιτάφιο το Μαουτχάουζεν την Επιφάνεια Αβέρωφ , την Όμορφη Πόλη τη Ρωμιοσύνη .
