Πρόγραμμα 13.04.2020 Μεγάλη Εβδομάδα.

Σημείωση: Για όσα έργα δεν υπάρχουν ακόμα ολοκληρωμένες εκφωνήσεις, οι συντελεστές παρουσιάζονται κατά την διάρκεια της μετάδοσης στους Τίτλους.  

Περισσότερα στοιχεία για το "Mikis Radio"  στην επίσημη σελίδα  (www.mikisradio.com)



 

10.00 Ρωμιοσύνη 1966.
11.00 Επιτάφιος 1958.
12.30 Πνευματικό Εμβατήριο 1969.
13.00 18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας 1970.

Μουσική Δωματίου - Κονσέρτα
Συμφωνικά - Μπαλέτα - Ραψωδίες

Τραγούδι Ποταμός

14.00 Τρίτη Συμφωνία. Το έργο βασίζετε στην "Τρελή μάνα" του Διονυσίου Σολωμού, μέρος από την "Πόλη" του Κωνσταντίνου Καβάφη και τους τρεις βυζαντινούς ύμνους της Μεγάλης Παρασκευής. Σύνθεση 1980'81.Η πρώτη σχεδίαση της έχει ημερομηνία 1939.

15.30 Κουαρτέτο αρ.2 "Το κοιμητήριο" Σύνθεση 1946.
16.00 "Ελικών"Κονσέρτο για πιάνο και ορχήστρα σε μεταγραφή από τον συνθέτη για πιάνο και κουαρτέτο εγχόρδων. Σύνθεση 1952.
17.00 Κονσέρτο για πιάνο και ορχήστρα. Σύνθεση 1957.

----------------------------------------------- 

18.00 Λειτουργία Νο2.
19.00 The Story of Jacob and Joseh. Soundtrack. 

20.00 Requiem. Ακολουθία εις Κεκοιμημένους. Σύνθεση 1983. Εκκλησιαστικά. 

22.00 Κατά Σαδδουκαίων. Σύνθεση 1983.

23.00 Άξιον Εστί. Σύνθεση 1964. 

Requiem - Ακολουθία εις Κεκοιμημένους

1983

Περιγραφή:

Requiem (1983-1984)

Ακολουθία εις Κεκοιμημένους

Τον Απρίλιο του 1997 ηχογραφήθηκε στην Αγία Πετρούπολη με την state Academic Capella, Symphony Orchestra and Choir St. Petersburg υπο την διεύθυνση του Μίκη Θεοδωράκη

• 

Μετά την ΚΑΣΣΙΑΝΗ (1942) και τη ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (1982), συνέθεσα το 1984 την ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΕΙΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ, δηλαδή το καθ΄ημάς REQUIEM (για να τονισθεί η αναλογία με τη γνωστή μουσική φόρμα της ευρωπαϊκής μουσικής).

Τελείως διαφορετική είναι η μουσική γλώσσα που χρησιμοποίησα στο έργο αυτό, σε σχέση με τα δύο προηγούμενα. Το δέος του «απαίδευτου» Έλληνα που με διακατείχε όταν για πρώτη φορά στη ζωή μου άκουγα, έφηβος ων, συγχορδίες μέσα στην εκκλησία, είχε πλέον σβήσει ύστερα από 40 και πλέον έτη μουσικού βίου. Είναι πράγματι περίεργο το ότι αυτό το δέος υπήρχε τόσο έντονο μέσα μου ακόμη έως το 1982, προκειμένου να αντιμετωπίσω ένα εκκλησιαστικό κείμενο, όπως η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. Το χέρι μου ανήκε ασφαλώς στα 1982, όμως η ψυχή μου είχε παραμείνει μαρμαρωμένη και εκστατική στο 1942. Και το αποτέλεσμα μπορεί να χαρακτηριστεί σαν εκπλήρωση ενός εφηβικού πόθου – μιας νεανικής φιλοδοξίας που είχε σαν μέγιστα πρότυπα τον Πολυκράτη και τον Σακελλαρίδη…

Μετά τη ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ αισθάνθηκα απολυτρωμένος. Έχω άλλωστε σκεφτεί να συνθέσω πολλές θείες ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ, εάν μου το επιτρέψει ο πανδαμάτωρ χρόνος. Να συνθέσω και ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ, ίσως και ΔΟΞΟΛΟΓΙΕΣ.

Ας μιλήσω όμως καλύτερα για το REQUIEM.

Η βασική διαφορά του από τα προηγούμενα εκκλησιαστικά έργα μου, έγκειται τόσο στην ίδια την υφή του «μέλους», όσο και στην εναρμόνισή του. Από κει και πέρα σημαντική σημασία έχει η χρήση των φωνών της χορωδίας, καθώς και η σχέση ανάμεσα στα τρία βασικά μουσικά υλικά, δηλαδή τους σολίστ, τη μικτή χορωδία και την παιδική χορωδία.

Απαραίτητη θεώρησα την εισαγωγή της γυναικείας φωνής –ως σολίστ- καθώς και τον ήχο της παιδικής χορωδίας. Αυτή η αντίθεση των παιδικών φωνών, σαν μια επιθετική παρουσία της ζωής προς το θάνατο, μας βοηθά πιστεύω για να απολυτρωθούμε από τη μακάβρια θεώρηση ενός αναπότρεπτου αλλά ωστόσο συγκλονιστικού και μυστηριώδους φαινομένου.

Το κείμενο (που εν πολλοίς ανήκει στον Ιωάννη τον Δαμασκηνό), από τα υψηλότερα ανθρώπινα, πνευματικά, φιλοσοφικά και ποιητικά επιτεύγματα του ελληνικού λυρικού λόγου, μας βοηθά ν΄ανακαλύψουμε τις ορθές και πραγματικές μας διαστάσεις μέσα στην παγκόσμια τάξη των πραγμάτων. Μας καλεί σε μια μεθυστική κατάδυση στο βάθος του εαυτού μας για να ανακαλύψουμε το «φως που καίει», την ουσία και την πεμπτουσία της ανθρώπινής μας ύπαρξης. Να ενωθούμε με το μυστήριο του θανάτου, σαν τη μόνη εγγύηση και οδό, ότι έτσι ανακαλύπτουμε την ουσία της ζωής.

Με την αφιέρωση του έργου αυτού στους νεκρούς της σφαγής των Καλαβρύτων, αποτίω φόρο τιμής στη μνήμη των εθνομαρτύρων της νεώτερης ιστορίας μας.

(Αθήνα 1987, Μίκης Θεοδωράκης)