«Μέσα στην παγωνιά της Ιστορίας -στη δοκιμασία του '40- στην πρώτη μου εφηβεία, κλεισμένος στη μοναξιά μου στην Τρίπολη, συνέχισα να γράφω τραγούδια, το ίδιο όπως και προηγουμένως στην Πάτρα και στον Πύργο, με το αναγνωστικό του γυμνασίου και τα βιβλία του πατέρα μου, γεμάτα Σολωμό, Βαλαωρίτη, Παλαμά και άλλους ποιητές μας. Ήταν ένας τρόπος ζωής που μου έγινε βίωμα και συνήθεια, να ζω με την ομορφιά της ποίησης και της μουσικής. Που με θωράκισε και με προφύλαγε να περάσω ακέραιος τη μεγάλη δοκιμασία που κράτησε μια ολόκληρη ζωή»
«Μέσα στα Παιδικά Τραγούδια μου ξαναβρίσκω τον πυρήνα του μουσικού εαυτού μου. Σε μερικά απ' αυτά θα βρει κανείς τα "μουσικά μόρια" τους "μουσικούς αρμούς", που μέσα απ' τα τραγούδια μου, που αργότερα έγιναν γνωστά, βρήκαν άμεση σχέση και απήχηση στον κοινό ακροατή, που είναι ο συνομιλητής μου.
