“Όταν από τον κήπο μου στο Γαλατά κοιτάζω τα Λευκά Όρη μεγαλόπρεπα — μακρινά — τυραννικά, αυτόματα βρίσκω το στίγμα μου… Μετά στρέφω το βλέμμα μου στο απέραντο Κρητικό πέλαγος που με προκαλεί, με προσκαλεί και με γοητεύει. Κάπου εκεί ανάμεσα στην απεραντοσύνη της θάλασσας και το πείσμα των βουνών τοποθετείται ηθελημένα η «Τρίτη Συμφωνία». Άλλωστε ο πρώτος στίχος του ποιητή μας τυλίγει καταλυτικά με το απόσπασμα της εωθινής του σκέψης.
«Τώρα που η ξάστερη νύχτα μονάχους
μας ηύρε απάντεχα
και κει στους βράχους
σκίζεται η θάλασσα
σιγαλινά…».
15.00 Μίκης Θεοδωράκης: Τρίτη Συμφωνία. 1941 2η Εκδοχή 1992 . Σε ποίηση Διονύσιου Σολωμού, Κωνσταντίνου Π. Καβάφη και ποιητικά κείμενα Βυζαντινών Ύμνων. Συμφωνική ορχήστρα Viva. Μεσόφωνος: Μαρκέλλα Χατζιάνο. Μουσική Διεύθυνση: Μίκης Θεοδωράκης.
