Πρόγραμμα
Ερμηνίες Ξένων και Ελλήνων Τραγουδιστών - Αφιερώματα
10.00 Μίκης Θεοδωράκης Μια ζωή Ελλάδα - Συμμετέχουν: Καλλιόπη Βέττα, Αλέξανδρος Χατζής, Λένα Αλκαίου, Μαρία Σουλτάτου, Λένα Αλκαίου, Σία Κοσκινά.
11.00 Ο Λάκης Χαλκιάς ερμηνεύει Μίκη Θεδωράκη συμμετέχει η Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης.
12.00 Άγιος ο Έρωτας. Ο Μανώλης Μητσιάς ερμηνεύει Μίκη Θεοδωράκη.
Κονσέρτα
14.00 Concerto pour Piano et Orchestre. 1957΄58. Πιάνο: Έλενα Μουζάλα, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Λουκάς Καρυτινός. 1992.
15.00 Adagio 1993. Kirsten Ecke Harfe, Mitteldeutsche Kammerphilharmonie, Stefanos Tsialis. Publications 2004.
Κύκλοι Τραγουδιών
18.00 Μαουτχάουζεν. Ιάκωβος Καμπανέλλης.Ηώδειο 1992 Νένα Βενετσάνου, Ο.Σ.Μ της Έρτ, διεύθυνση Μίκης Θεοδωράκης.
19.00 18 Λιανοτράγουδα Της Πικρής Πατρίδας σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου. Έτος σύνθεσης: 1970 '74. Συμμετέχουν: Μαρία Δημητριάδη, Ελένη Βιτάλη, Κώστας Καμένος, Σταύρος Παπασπαράκης, Σάνια Κρυστάλη. Ενορχήστρωση και διεύθυνση Λαϊκής Ορχήστρας: Τάσος Καρακατσάνης.
20.00 Χριστόφορος Κολόμβος. Ποίηση: Νίκος Kαζαντζάκης. Έτος Σύνθεσης 1975. Ερμηνεύει ο Πέτρος Πανδής, συμμετέχει η ηθοποιός Άννα Μακράκη.
21.00 Ταξίδι μέσα στη νύχτα. 1976 / 78. Συμμετέχουν: Μαργαρίτα Ζορμπαλά, Λάκης Καρνέζης & λαϊκή ορχήστρα υπό την Διεύθυνση του Μίκη Θεοδωράκη.
Συμφωνικά Ορατόρια
22.00 Κατά Σαδδουκαίων. 1983. Καντάτα σε επτά μέρη για τενόρο, βαρύτονο, μπάσο, αφηγητή, χορωδία και ορχήστρα. Σε Ποίηση: Μιχάλη Κατσαρού. Συμμετέχουν: Friedrich Wilhelm Junge Sprecher, Joachim Vogt Tenor, Hermann Christian Polster Bass, Jürgen Freier Bariton, Rundfunkchor Berlin, Berliner Sinfonie Orchester, Hans-Peter Frank.
Μιχάλης Κατσαρός, Κατά Σαδδουκαίων (1953)
Μια εισαγωγή
«Και συ λοιπόν στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις από φωνή από τροφή από άλογο από σπίτι στέκεις απαίσια βουβός σα πεθαμένος: Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν». (Μιχάλης Κατσαρός, ‘Υστερόγραφο’).
Ο Μιχάλης Κατσαρός, στην ποιητική του συλλογή που φέρει τον τίτλο ‘Κατά Σαδδουκαίων’ ανάγει την ποίηση σε ‘εργαλείο’ καταδίκης της κάθε εξουσίας και των εξουσιαστικών σχέσεων, σε γραπτή ‘μορφή’ που προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά μίας εν δυνάμει εξέγερσης των λέξεων και των σωμάτων, γράφει ο Σίμος Ανδρονίδης στο Νόστιμον Ήμαρ και συνεχίζει:
“Η ποιητική του πράξη διακρίνεται για την ευθύτητα και την αμεσότητα της, για την εν συνόλω συγκρότηση του γίγνεσθαι ως πεδίου μάχης, για την ίδια την εννοιολόγηση του ως ‘πεδίου’ που διαπερνάται από στάσεις, πράξεις, αφηγήσεις, μύθους και συμβάντα.
Πραγματικά, η ποίηση ή αλλιώς η ‘κατά σαδδουκαίων’ αλλαγή συμπυκνώνει και συμβολίζει όχι τις νόρμες του καθημερινού αλλά τις νόρμες του κατά ποιητή αναγκαίου: αυτού που υποκρύπτεται «υπόγεια» και «χαμηλόφωνα», αυτού του συλλογικού υποκειμένου που ως «σώμα» δύναται να προκαλέσει τεκτονικές αλλαγές…
Ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός, ο ποιητής που διαμορφώνει την ονειρική του ύλη σε μπαρούτι, δεν απομακρύνεται από την πόλη και τα τείχη της, από τις τάξεις των πολλών στρατιωτών δια τις εις άτοπον απαγωγής. Αντιθέτως, η απομάκρυνση του είναι το αποτέλεσμα της ‘κτήσης’ του συστατικού και ουσιαστικού λόγου, της διαρκούς επιστροφής στην ιστορία όχι ως μύθο αλλά ως βιωμένη, βίαιη και αιματηρή πραγματικότητα: «για τούτο παρέμεινα με τα κουρέλια μου όπως με γέννησε η Γαλλική επανάσταση όπως με γέννησε η απελευθέρωση των νέγρων όπως με γέννησες μάνα μου Ισπανία ένας σκοτεινός συνωμότης»
…ο Μιχάλης Κατσαρός «ανοίγει το δρόμο», και ως ποιητής αλλά και ως »δηλωμένος σκεπτόμενος» που απευθύνεται στην ποίηση, στην ποίηση που τη βιώνει ως αίσθηση «αποκάλυψης», αφύπνισης στο ίδιο του το σώμα. Και μόνο μία λέξη που περικλείει πολλές έννοιες θα αρκούσε για να προσδιορίσει το ποιητικό του πράττειν. Η λέξη Αντισταθείτε. Αντισταθείτε στα μικρά και στα μεγάλα, αυτή είναι η διαρκής προτροπή του.
«Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες σ’ όλα τα ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους». Αυτό είναι το νόημα που προκύπτει από την ποίηση του Μιχάλη Κατσαρού, από την ‘κατά σαδδουκαίων’ συλλογή.»
